Het was een emotioneel beladen zaterdagavond in een bomvolle en sfeervolle Sporthal de Buitenhof in Delft. Al voorafgaand aan de uiteindelijk spannende kampioenswedstrijd van korfballers van Excelsior uit Delft tegen het reeds gedegradeerde IJsselvogels gierde een mix van emoties door de zaal.

Dat had deels te maken met de spanning die altijd bij een kampioenswedstrijd komt kijken. De tribune zat vol en was zwart-wit aangekleed, de verwachtingen waren hooggespannen. En ook door de traditionele kampioenenparade waarbij alle kampioenen van Excelsior nog eens in het zonnetje worden gezet. Maar bovenal stond deze wedstrijd in het teken van een speciale gast. Jarenlang trouw sponsor, supporter en lid van de vereniging, Johan Zantman, kon met behulp van de Stichting Ambulance Wens nog eenmaal naar zijn geliefde vereniging toe.

Al ruim 34 jaar is de Glashandel Zantman sponsor van Excelsior. In al die jaren zijn Johan Zantman en de vereniging steeds dichter naar elkaar gegroeid. Johan Zantman heeft in die 34 jaar maar weinig wedstrijden moeten missen. Of het nou ging om verre uitwedstrijden in Groningen en Friesland of thuiswedstrijden in Delft, Johan Zantman was er vrijwel altijd bij. Zo werd hij naast (hoofd)sponsor ook een trouw supporter en zelfs lid van de vereniging. Een samenwerking die je maar zelden ziet. Helaas is Johan Zantman ernstig ziek en zit het bezoeken van de wedstrijden van zijn geliefde vereniging er niet meer in. Dankzij de Stichting Ambulance Wens kon hij toch nog een keer naar de wedstrijd toe en zo samen met zijn familie en vrienden afscheid nemen van de vereniging.

Nog voor de wedstrijd kreeg Johan Zantman onder luid applaus uit handen van voorzitter en vriend Leen van den Hooff een beeldje en de titel ere-sponsor uitgereikt als dank vanuit de vereniging voor zijn jarenlange inzet. De overgang naar de wedstrijd deed wat vreemd aan, maar uiteindelijk moest er natuurlijk wel gewoon gekorfbald worden.

En gekorfbald werd er door beide ploegen, nadat het speelveld confettievrij was gemaakt. De gasten uit Moordrecht waren een week eerder al gedegradeerd uit de Eerste klasse, maar waren naar Delft gekomen om hun huid zo duur mogelijk te verkopen. Ze namen dan ook brutaal de voorspong en wisten tot 5-5 heel behoorlijk bij te blijven. In de beginfase waren het voornamelijk de dames van de thuisploeg die het vizier op scherp hadden met tweemaal Yasmin Swiers en een doelpunt van Iris Gerritsen. Toen de mannen van Excelsior zich ook met de scores begonnen te bemoeien liep Excelsior snel uit naar een 12-6 voorsprong.

Heel even leek het een eenvoudige avond te worden, met gelijkenissen naar de wedstrijd voorafgaand tussen de reserves van beide ploegen die bij rust al gespeeld was met een 17-4 tussenstand (eindstand 28-11). Maar IJsselvogels vocht zich terug in de wedstrijd en bij de thuisploeg werd het wat slordig. Dit resulteerde in een 13-13 stand bij rust.

Na de rust waren het weer de gasten die de leiding namen, hoewel ze er ook in de tweede helft niet lang van konden genieten. Excelsior nam over door de zuiver schietende mannen Jelmer Beijerman en Wouter Kamps maar kon het gat niet groter krijgen dan twee verschil. In deze fase zat de thuisploeg er niet lekker in en vocht het met regelmaat tegen zichzelf. De vele vrije ballen die scheidsrechter Wijkstra aan beide ploegen gaf werden door Excelsior maar mondjesmaat benut, terwijl IJssevogels hier een stuk beter gebruik van maakte. Excelsior nam wel steeds het initiatief, maar het duurde uiteindelijk tot elf minuten voor tijd voordat het definitief afstand nam van de gasten. Bij een 23-23 tussenstand plaatste de zwart-witte brigade een run van vijf doelpunten binnen drie minuten mede door het achtste doelpunt voor Kamps en Beijerman en de vijfde van Swiers, en daarmee was de buit binnen. Excelsior liep eenvoudig uit en Merit Heijink besloot de avond door met haar derde en vierde doelpunt de eindstand op het bord te zetten, 33-25.

De supporters in de volle sporthal de Buitenhof waren de laatste twee minuten al richting het speelveld afgedaald en renden het veld op om samen met de spelers feest te vieren. De feestmuziek en de confettishooters verhoogden de feestvreugde nog verder. Uiteraard vierden de spelers het feest met Johan Zantman en werd er een spandoek getoond aan Johan Zantman om te laten weten dat dit kampioenschap aan hem zou worden opgedragen. De medailles die horen bij een kampioenschap kregen de spelers dan ook uitgereikt door Johan Zantman. Onder luid applaus en op de klanken van het bekende nummer “You’ll never walk alone” verliet Johan Zantman, zijn vrouw Ineke en zijn familie de sporthal. Zo werd het een bijzonder emotionele avond met aan de ene kant een traan maar bovenal ook vreugde vanwege het kampioenschap en het feit dat Johan Zantman hier gelukkig nog bij aanwezig kon zijn.