Na anderhalve maand bikkelen en beulen onder de bezielende leiding van diverse trainers (Linda, Lisanne, Marieke, Sharmaine, Bertjan, Erik, Henk, Reiner en Ryan… super dat jullie dit voor de ouders wilden doen!) waren de deelnemers van de oudertraining er klaar voor om hun opgedane krachten en vaardigheden in een serieuze wedstrijd te meten aan een van de seniorenteams van Excelsior. Excelsior 6 was meer dan bereid om deze schone taak te vervullen. Uiteraard was vooraf al duidelijk dat Excelsenior geen kans zou hebben om deze wedstrijd te winnen. Maar daar ging het ook niet om. Voor de ouders, recreanten, Excelsenioren, hoe je ze ook wilt noemen is de oudertraining voornamelijk fun. En natuurlijk genieten van de voortreffelijke geste van Excelsior om lekker te bewegen. Maar… de ouders zijn wel degelijk behept met een gezonde dosis fanatisme. Al dat trainen mag wat hun betreft best wel leiden tot wat vooruitgang, korfbaltechnisch gezien. Is hen dat gelukt?

Een klein stapje terug in de tijd, juni van dit jaar. Het allereerste oudertrainingsinitiatief werd afgesloten met een wedstrijd tegen een gelegenheidsteam, dat bestond uit diverse spelers uit de seniorencompetitie. Die wedstrijd kan op diverse manieren worden beschreven, maar waar het zo’n beetje op neerkwam: het gelegenheidsteam deed er alles aan om de ouders ruimte te geven om te schitteren en de ouders renden voornamelijk als een kip-zonder-kop door het veld om hun moment te pakken (wat over het algemeen mislukte). Begrijp me niet verkeerd, het was voor de ouders echt een fantastische ervaring, maar korfbaltechnisch gezien… laten we het houden op “mwoâh”.

Terug naar dinsdagavond 14 oktober jl. Met een geweldige opkomst van 13 ouders (Annemarie, Carolien, Diane, Elvira, Hillie, Sandra, Ed, Gerard, Marco, Peter, Rob, Steef en Juan) begonnen onder coaching van Lisanne acht van hen aan de wedstrijd op het heuse hoofdveld (“Jeutje, wat groot!”, fluisterden een aantal ouders eerbiedig). Van het zesde stonden Janna, Leonie, Lynn, Nynke, Erik, Job, Nathan, Thijs en Wesley in de startblokken, met Willeke als coach. Bert-Jan hanteerde de fluit. Van tevoren was bepaald dat de wedstrijd 2x30 minuten zou duren.

Ik ga nu even snel van de ruststand van 1-6 door naar de eindstand van 2-14, want zoals eerder gezegd ging het niet om de knikkers. Waar het voor de ouders wel om ging, is dat ze wel degelijk partij wisten te bieden, ongeacht de score. Met name qua verdedigen stonden de ouders hun mannetje, mede dankzij de coaching van Lisanne (“Voor, Juan, voor!”, riep ze naar mij. Toen ik om uitleg vroeg, begreep ik dat ik onder de paal aan de verkeerde kant van mijn tegenstander verdedigde). Er werd kort gedekt en goed meegelopen met de aanvallers, om korte kansen en doorlopen teniet te doen. De meeste punten behaalde het zesde dan ook uit afstandsschoten. Niet dat ik daar iets aan af wil doen, dat is een absolute kwaliteit, dus wat betreft alle lof voor het zesde!

Aanvallend hadden de ouders wat meer moeite. Het is en blijft lastig om het moment van het creëren van een scoringskans “te zien” EN dat moment te pakken EN dan ook nog eens te scoren. Ja, vanaf de zijlijn tijdens de wedstrijd van hun kinderen, waar de ouders normaal gesproken staan, zijn die kansen en momenten duidelijk zichtbaar. Maar midden in de arena… een stuk minder duidelijk. Desondanks wisten Carolien, met een fraai afstandsschot, en Rob, met een goed opgezette doorloop, de nul voor de ouders van het bord te houden.

Kortom, voor de ouders is de missie van vooruitgang, van groei absoluut geslaagd. En gezien de reacties van de spelers en coach van het zesde denk ik dat de “oudjes” ze een leuke, gedenkwaardige en heel misschien wel af en toe een “best wel pittige” avond hebben kunnen bieden. Win-win, toch?

Dit stukje is geschreven vanuit de beleving van de ouders. En met een doel. In de zaalcompetitie wordt de oudertraining namelijk vervolgd, de training vindt dan op woensdag van 20:00-21:00 plaats in Sporthal de Buitenhof. Op dit moment zijn er ongeveer 10 aanmeldingen, maar de organisatie van de oudertraining en de reeds aangemelde ouders zien graag dat er dat wat meer worden. Aanmelden kan hier.

De oudertraining is gewoon te leuk om te laten schieten. Én je leert korfbal écht kennen (dus niet vanaf de zijlijn, maar midden in de arena), én samen spelen met lot- en soortgenoten is superleuk, én het is geweldig dat de trainers belangeloos tijd willen steken in ons (helemaal top!), én beweging op onze leeftijd kan zeker geen kwaad, én… we krijgen hopelijk revanche tegen het zesde aan het eind van het zaalseizoen. Redenen genoeg om je op te geven voor de zaaloudertraining. Vinden de reeds aangemelde ouders dan. Wij zien jullie daar?