Recept voor kersverse kampioenen

Ingrediënten

• 14 korfbalouders, bij voorkeur op leeftijd
• Een dozijn trainers, het liefst jong (maar met een snufje Erik, Henk of Reinier lukt dit recept ook :D)
• Een coach wier enthousiasme onbeschrijflijk aanstekelijk is
• Een club die belangeloos de faciliteiten aanbiedt
• Een toernooi, voortreffelijk georganiseerd door Lynx
• Een flinke schep fanatisme
• Naar eigen smaak: een kilootje of wat gezelligheid en goede sfeer

Bereiding

Gooi alles bij elkaar en af en toe omscheppen boven een vurig verlangen. Na vier uur is het gereed en kan het geserveerd worden in een beker: kersverse kampioenen!

Het is the day after. Gisteravond, zaterdag 13 december, namen de ouders van de oudertraining deel aan een recreantentoernooi, georganiseerd door Lynx in Leidschenveen. Wellicht is de verwachting dat hierna een uitgebreid verslag van de wedstrijden komt, maar dat gaat ‘m helaas niet worden. Op de eerste plaats omdat uw verslaggever zelf meespeelde en dus geen kans had om opvallende zaken op te tekenen. Meer dan een aantekenblaadje met de uitslagen van de wedstrijden heb ik niet. Ook heeft uw verslaggever (en niet alleen hij) de avond in een roes beleefd. Door de spanningsombouw in de dagen voorafgaand het toernooi, de nervositeit op de dag zelf, de adrenaline-explosie in de laatste minuten voorafgaand aan de wedstrijd én de uiteindelijke trots doch uitputting aan het eind van het toernooi (nu nog steeds gaande… de uitputting) is de “safety switch” in werking getreden en is er een sluier van sereniteit en wazigheid op de explosieve beleving neergestreken. Anders liep ik nu nog te stuiteren.

Afijn, ik ben een half A4-tje verder, tijd om eens over het toernooi schrijven, tenminste wat ik me ervan kan herinneren.

Allereerst, wie traden er aan:

Dames: Annemarie, Carolien, Diana, Elvira, Natasja, Sandra, Tessa

Heren: Ed, Juan, Marco, Peter, Pieter, Rob, Stefan

Coach: Linda

Scheidsrechter: Pieter

Scorebord: Julia, Steffie, Andrea

Fotografen: Jan, Leo

Volle bak dus. Een heel kader was met de korfballende ouders meegereisd. Bediening van het scorebord was door Lynx niet echt geregeld, maar geen probleem: de genoemde dames (jongste: 8 jaar (mijn dochter), oudste: mag ik niet opschrijven (mijn echtgenote)) pakten dit feilloos op en hebben het scorebord het gehele toernooi bediend. Pieter heeft naast het spelen van de wedstrijden ook nog drie wedstrijden gescheidst (petje af!) en Jan en Leo (niet verbonden aan Excelsior) hebben geheel belangeloos voor een fotoreportage gezorgd (vrijdagavond gebeld, zaterdag stonden ze met hun camera’s klaar. Klasse!). De foto’s worden later deze week op Facebook geplaatst.

En dan coach Linda. Vergeef me het woord, maar topwijf! En dat vonden alle spelers. Linda kan zowat alles tussen de 6 jaar en 86 jaar coachen. Linda roept niet wat je fout doet, Linda roept wat je beter kunt doen. Linda kijkt nooit boos, Linda lacht je altijd bemoedigend toe. En dat werkt! Het enthousiasme van Linda werkt aanstekelijk en spoort aan tot betere prestaties. En hoewel ik dit stukje zal besluiten met het opdragen van het resultaat aan de trainers, zie ik graag dat ze ietsjes inschuiven om een plekje vrij te maken voor Linda. Ergens in het midden :)

Had ik het al over het toernooi gehad? Nee, hè? Nou, nu dan! In totaal deden er zes teams mee aan het toernooi: Lynx, Paal Centraal, Excelsior, Ons Eibernest, KZ/Hiltex en Futura. Het toernooi vond plaats in vier wedstrijdrondes, drie wedstrijden per ronde, elke wedstrijd duurde 18 minuten, zonder wisseling van helft. Gezien de leeftijd van de spelers en de daarmee gepaarde blessuregevoeligheid mocht er onbeperkt gewisseld worden. Excelsior had zijn spelers opgedeeld in 3 vakken met vaste spelers, met een vliegende heer en dame. Met als doelstelling om elke ouder ongeveer evenveel minuten te laten spelen.

In de eerste ronde trad Excelsior in de tweede wedstrijd aan tegen Ons Eibernest. Deze wedstrijd werd door Excelsior glansrijk gewonnen met 5-2. Door een ingewikkeld systeem van gewonnen wedstrijden en gemaakte doelpunten werd na elke ronde bepaald wie op dat moment de nummers 1 t/m 6 waren. Deze stand bepaalde de indeling van de volgende ronde. Ik zal niet pretenderen dat ik ook maar iets van dit systeem begreep, desalniettemin mochten Lynx en Excelsior als eerste in deze ronde de strijd met elkaar aangaan. Erg leuke en spannende wedstrijd, waarbij Lynx uiteindelijk aan het langste eind trok door ons te verslaan met 2-1. Excelsior had genoeg kansen voor de 2-2 (bij gelijkspel werden er beslissende strafworpen genomen) of zelfs 2-3. Dit was het moment voor coach Linda en medecoach Caro om een vuist te maken. U weet wel, dat flinke schepje fanatisme in het recept. Met pen en papier in de hand werd er druk overleg gevoerd om opstelling en vakindeling te optimaliseren. Ik zag dat er driftig allerhande kruistabellen op een papiertje werden geschreven, dus voor mij tijd om een sigaretje met Marco en Stefan te gaan doen :) Als gevolg van onze verliespartij in de tweede ronde stond onze wedstrijd als laatste wedstrijd gepland in de derde ronde. Kortom, 4x18minuten plus 4x2minuten overgang = 80 minuten wachten. Best wel lang. Linda had ons al geadviseerd om tussen de wedstrijden door te blijven bewegen om stramme spieren tegen te gaan. Gezien mijn toestand van vandaag had ik beter naar haar moeten luisteren :).

Eindelijk mochten we dan weer, tegen KZ/Hiltex. Deze wedstrijd wonnen we strak met 2-0. En wat bleek: in de ranking stonden we 1 (of 2) en moesten we tegen 2 (of 1) in de eerste wedstrijd van de vierde ronde spelen. Dus direct na de wedstrijd tegen KZ. We kregen een paar minuten uitpuftijd, maar we moesten dus echt aan de bak voor de 1e of 2e plaats. En het mooiste komt nog: de tegenstander was Paal Centraal, een studentenrecreantenteam van TU Delft. Gemiddelde leeftijd Paal Centraal (schatting): 20. Gemiddelde leeftijd Excelsior: minstens het dubbele (het werkelijke getal mag ik niet opschrijven). Dus onder de streep: de Excelsiorianen nog uithijgend van de vorige wedstrijd en een finalewedstrijd tegen jonge honden. Waar had u op gewed??? Wij dus ook. En ons geld, net als u, verloren. Coach Linda sprak ons in de uithijgpauze toe en legde ons voor: “Wat willen jullie? Winnen? Dan ga ik keuzes maken qua opstelling en vakindeling. Of meedoen en misschien winnen? Dan hanteren we het iedereen-speelt-evenveelschema.” De ouders waren eensgezind: “Winnen, natuurlijk!”. En zo gaven een aantal ouders aan: “voor mij is de koek op, om te winnen kun je beter een ander inzetten.”. Alles voor het collectief!

Excelsior opende de score met 1-0, waarna Paal Centraal de spanning in de wedstrijd terugbracht door de 1-1 scoren. Vanaf dat moment was het één grote zindering. Het was duidelijk dat Paal Centraal deze tegenstand niet had verwacht en zij schakelden een paar tandjes qua loopfysiek bij. Maar als de Excelsiorouders een ding hebben geleerd, dan is het: ga niet mee, blijf rustig verdedigen, laat je niet verleiden tot fysieke uitdagingen die je niet aankan. En zo wisten de verdedigers de paal schoon te houden, wachtend op een kansje voor het aanvalsvak. En die kwam. Ongeveer drie minuten voor het einde mocht Elvira de titel van finalegoalie op haar naam schrijven. De resterende tijd werd rustig uitgespeeld (althans, dat zei Linda tegen ons, maar dat deden we niet, en het werd nog even hachelijk, maar dat terzijde :)).

Ongelofelijk! De ouders vielen elkaar letterlijk in de armen, ze waren hier gekomen voor fun en gezelligheid en opeens staan ze daar met een waanzinnig resultaat. Uiteraard werd er meteen geappt in de oudertrainingsgroep en de meeste niet-aanwezige ouders (die ongetwijfeld zullen balen dat ze er niet bij konden zijn:() én de trainers appten meteen de meest hartelijke felicitaties terug.

Ik schrijf vaak in mijn verslagen over de E3-wedstrijden het credo “zo doen we dat bij E3”. Na afgelopen zaterdag, met de wedstrijden, de prestaties, de inspanningen van de trainers, en alles wat menigeen heeft geregeld om aan het toernooi mee te doen (special thanks to Marco!) teken ik graag op: zo doen we dat bij Excelsior!

Tot slot, zoals beloofd (en uit het hart van de ouders): trainers van de oudertraining, zowel tijdens de twee voorgaande veldseizoenen als nu in de zaal hebben jullie ons gebracht waar we nu zijn. Maar we zijn er nog niet (kom ik zo op, het überslot). We hebben al eerder onze dankbaarheid aan jullie getoond, maar een betere dank als dit resultaat kunnen we eigenlijk niet bedenken. You’re the sergeant, we’re the drill!

Tot überslot: weet iemand waar het zesde is gebleven, ik zag ze net heel hard wegrennen ;)

…wordt vervolgd…