Afgelopen zaterdag 12 december deden de ouders van de oudertraining opnieuw mee aan het recreantentoernooi van Lynx. Vorig jaar in december deden ze hieraan voor het eerst mee en mochten ze zich meteen het predicaat “toernooiwinnaar” op hun palmares bijschrijven. Er viel dus een titel te verdedigen. Of ze dit hebben kunnen waarmaken, lees je verderop. Maar eerst krijg je een kijkje in het voorbereidingstraject naar het toernooi toe. Wat een pret was dat, zeg!

Ergens in oktober berichtte onze grote generaal Marco de ouders over het aanstaande Lynx-recreantentoernooi. Dit werd opgepikt door regelneef Goeg die vervolgens 3000 appjes de ouderappgroep instuurde om te polsen wie er mee wilde doen, wie kon coachen en scheidsen, te melden waar het was, wanneer het was, nog meer hoe en wats, et cetera, et cetera. Dodelijk vermoeiend die Goeg, maar op zijn eigen manier nuttig. Afijn, na vele vijven en zessen en waarschijnlijk overbelaste Whatsapp-servers was uiteindelijk alles geregeld. Coach was geregeld (kom ik zo op), scheids was geregeld (kom ik daarna op), spelers waren geregeld (is ook iets over te zeggen) en alle hoe, wat en waars waren met iedereen gedeeld. Er was zelfs een klok geregeld die vanaf vrijdagochtend de seconden tot de eerste wedstrijd op het toernooi aan het aftellen was, op dat moment startend vanaf 112650 seconden… and counting down.

Een goede voorbereiding is het halve werk. Klopt als een bus, maar als het laatste uur voor aanvang van het toernooi blijkt dat alle voorbereidingen ten spijt van alles en nog wat in de soep loopt, tja… dan kan je niet anders dan gieren en brullen. Een compilatie van de appjes in de ouderappgroep een uur voor aanvang van het toernooi:

Elvira: Patricia is ziek, zij zal er niet bij zijn.

Annemarie: Ja Caro, je kan meerijden, of ben je nu al weg?... Caro!!! Ben je al onderweg???

Caro:...stilte...

Goeg: Volgens mij hebben we een tramprobleem, Steef, hij is van het bord verdwenen.

Marco: Ben later, ff batterijen scoren.

Annemarie: Adres please, verkeerd overgenomen, help!!!

Het mag een wonder heten dat alle ouders uiteindelijk op tijd (zo ongeveer) aanwezig waren in sporthal Piet Vink in Ypenburg. De vaste coach van de ouders bij dit soort gelegenheden, Linda, was helaas verhinderd. Maar de ouders hebben meer kastanjes in het vuur en zo wisten ze Elvira, normaliter oudertrainingdeelneemster, doch thans geblesseerd, te enthousiasmeren om deze rol op zich te nemen. En het mag gezegd worden, dat heeft ze met verve gedaan, alle ouders doen naar El hun petje af!

Een “verplichting” op zo’n toernooi is dat de deelnemende teams een scheidsrechter leveren, die een aantal wedstrijden scheidst. Daar zaten we wel een beetje met ons handen in het haar, want geen van ons heeft scheidservaring. Met een oproep op de site en in de Korfpraat probeerden we dat in te vullen, maar begrijpelijk dat er geen animo is om op een vrije zaterdagavond een stel ouwe knarren te scheidsen. Gelukkig hebben de ouders Rob in hun gelederen die dat avontuur best wel een keer aan wilde gaan. En dat heeft ie prima gedaan! De beloofde fles wijn die in de oproep als beloning werd gesteld, is dan ook daadwerkelijk aan hem overhandigd.

Omdat de ouders toch wel heel graag met 6 dames en 6 heren aan een toernooi meedoen, zodat ze een compleet vak kunnen doorwisselen, was de onverwachte, maar begrijpelijke afzegging van Patricia effe slikken. Maar de ouders zouden de ouders niet zijn om ook dat last-minute te regelen. Stephanie uit B3, dochter van ouder Stephan, was meer dan bereid om het gat op te vullen. En mag ik optekenen dat ik Marco, een van haar vakgenoten, tegen haar hoorde zeggen: “Met jou in een vak staan is helemaal top. Wat kan jij strak gooien!” Jong leert oud, oud complimenteert jong.

Onze verrichtingen op het toernooi: qua resultaat beduidend minder dan vorig jaar (er komt nog een komma en een bijzin na deze zin, maar die komt straks). De eerste wedstrijd tegen Paal Centraal, de verliezend finalist van vorig jaar, werd door ons gewonnen met 1-0 (afstandsschot door Caro). Kat in het bakkie, moeten we hebben gedacht, maar het bleek een jeweetwel-kater te zijn. Lynx overtroefde ons in de tweede wedstrijd af met 1-0. Verdiend voor Lynx, wij vielen tegen. De 3e wedstrijd verloren we 2-1 van Avanti. Dat was een wedstrijd die met een andere uitslag had kunnen eindigen, ware het niet dat duidelijk werd dat we een groot probleem hadden: geen scorend vermogen.

Kansen zat, maar een kans zonder bal in de mand is niet meer dan een anagram van “kans” met een i in plaats van een a: “niks”. Onze vierde wedstrijd werden we afgestraft door Futura met 1-4. Doordat wij zo slecht speelden? Nee, doordat Futura een paar waanzinnige afstandsschieters had. Leermoment voor een volgende keer: toch dichter erop verdedigen. De laatste wedstrijd tegen Oranje Nassau werden we geklopt met 0-1, een wedstrijd die een andere uitslag had kunnen hebben, als we een van de schotkansen na vier aansluitende rebounders hadden weten te verzilveren.

Daar sta je dan met je afgenomen titel. En dan blijkt ook de derde helft van het toernooi in een tegenoverliggend etablissement plaats te vinden, waar we ons op ons 30e al te oud voor voelden (wij zijn allen 31+ of zoiets…). Drama en miserie… maar dus niet! Want zoals hierboven gezegd, komt er nog een bijzin aan: blablabla… qua resultaat beduidend minder dan vorig jaar KOMMA maar qua beleving (pret, plezier, zin, het samen doen) hebben we ons absoluut overtroffen. Wat hebben de ouders het ongelooflijk naar hun zin gehad! Niet alleen in de aanloop naar het toernooi toe, maar ook op het toernooi zelf. Dit was de kers op de taart van de oudertraining en van die kers willen ze vaker een hapje nemen. Een dag na dit toernooi wordt er al gesproken over meedoen aan een recreantentoernooi in februari bij Futura.

Zo doen de ouders dit bij/voor/van Excelsior!

PS. Annemarie, Caro, Elvira, Erika, Fabriënne, Goeg, Hillie, Natasja, Patricia, Tessa, Tessel, Ed, Frank, Marco, Rob, Stephan: jullie zijn allemaal toppers!